مسابقه داستان كوتاه بهرام صادقي به مرحله‌ي انتخاب وبلاگ‌نويسان رسيده و گروه داوران 44 داستان را براي انتخاب وبلاگ‌نويسان برگزيده‌اند. فقط وبلاگ‌نويسان مي‌توانند از طريق فرم ارسال رأي نظر خود را اعلام كنند (از هفتم آذر). بنظر من اين روش انتخاب بهترين داستان بسيار بديع، آزاد و هيجان‌انگيز است، اما در عادلانه بودن آن شك دارم.
يك. رعايت اصول دموكراسي در هر جامعه‌ي ايده‌آلي لازم و مفيد است، اما لزوماً عادلانه نيست. در يك جامعه‌ي كوچك مثل جمعيت وبلاگ‌نويساني كه به اين گونه برنامه‌هاي ادبي علاقه‌مند هستند، دموكراسي لازم هست اما كافي نيست. تب دموكراسي خواهي از عدالت طلبي غافل‌مان كرده و اين مسئله محدود به اين دنياي مجازي نمي‌شود. دموكراسي در جوامع بزرگ و پيچيده باعث پيشرفت و عدالت مي‌شود، اما در جوامع كوچك‌تر ــ و البته عقب‌افتاده ــ بايد استثناءها را پذيرفت، و عملكردي نسبي داشت. تصور مي‌كنيد تعداد رأي دهنده‌گان چند برابر تعداد شركت كننده‌گان خواهد بود؟ با يك حساب سرانگشتي درصد بالاي كسب موفقيت بوسيله‌ي تباني شركت‌كننده‌گان با رأي‌دهنده‌گان در اين جامعه‌ي كوچك وبلاگ‌نويسان را متوجه مي‌شويد. امري كه نه قابل پيش‌بيني است و نه پي‌گيري، و نه حتي مي‌توان به نتيجه‌ي ضعف فرهنگ دموكراسي نزد شهروندان جامعه‌ي وبلاگ‌نويسان رسيد، زيرا در هر جامعه‌ي كوچك ديگري هم از اين اتفاقات ممكن است رخ دهد.
دوم. اگر وبلاگ‌نويسان داوران اين مسابقه هستند، آيا بهتر نبود نام نويسنده‌گان داستان‌ها مخفي مي‌ماند؟ چون اين نويسنده‌گان اغلب از ميان خود وبلاگ‌نويسان هستند، نام‌هاي آشنا براي وبلاگ‌نويسان در درجه‌ي اول گزينش براي مطالعه‌ي داستان قرار مي‌گيرد، و حتماً متوجه هستيد كه حتي افراد علاقه‌مند به ادبيات و داستان هم شايد نتوانند تمام (يا حتي يك سوم) داستان‌ها را مطالعه كنند، و اين براي يك انتخاب عادلانه مناسب نيست. يعني بيشتر تمركز رأي دهنده‌گان بر روي چند نام آشنا خواهد بود نه بيشتر.
كلام دل: چهل و چهار داستان كوتاه براي انتخاب داريم، و گزينش يكي از آنها بسيار مشكل است؛ اگر مي‌خواهيم رأي بدهيم، بايد همه را بخوانيم. اين مسئوليت را به ديگران هم گوشزد كنيم و با لينك دادن به داستان‌هاي مورد نظرمان، علاقه‌ي ديگران را هم به اين ميدان انتخاب آزاد جلب كنيم تا تعداد رأي‌دهنده‌گان بيشتر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر