همشهري جهان: ديويد رول، باستان شناس معروف مدعي است كه بهشت عدن واقعي را در ايران يافته است. پيتر مارتين، گزارشگر مجله ساندي تايمز، ديويد رول را همراهي كرده و بخشي از ايران را با وي گشته است تا ردپاي آدم را در آن بجويد: پس از 700 مايل رانندگي از اهواز در جنوب غربي ايران، از انتهاي شمالي رشته كوه هاي زاگرس بيرون آمده به استان آذربايجان و دشت مياندوآب رسيده‌ايم. دشت، يكپارچه زيبايي است. كلامي جز تحسين بر زبان بيننده جاري نمي شود، فقط مي توانم بگويم: بهشتي بر روي زمين.
مطلب بسيار جالبي‌ست. توصيه مي‌كنم حتما بطور كامل آنرا مطالعه كنيد. خيلي بلندي هم نيست كه چشم آدم دربياد! قسمت دوم آن هم امروز منتشر شد. قسمتي كه توجه مرا به خود جلب كرده را براي‌تان اينجا مي‌آورم، شايد شما هم براي خواندن كامل آن ترغيب شويد:
آدم كه بود؟ رول چنين مي انديشد: «آدم نمادي است از كهن ترين نياي آدمي، اولين انسان تاريخي، سردودمان بشر، رهبري معنوي و سياسي. من فكر مي كنم او نماينده اولين مردم ساكن بر زمين نيز هست، انسان هاي شكارچي كه پس از انقلاب پارينه سنگي آموختند حيوانات را رام كنند و در زمين، محصول بكارند.» اما شما مي‌توانيد اين شخصيت‌هاي بنيانگذار را با نام‌هاي ديگري در قصه‌هاي باستاني ملل و اديان مختلف ببينيد. حوا در سفر پيدايش به عنوان مادر همه زندگان توصيف شده، همين توصيف براي نين هورساگ، بانوي كوهستان‌هاي سومري‌ها نيز به كار رفته است. از افسانه‌هاي سومري چنين استنباط مي‌شود كه انكي از درخت ممنوعه خورد و نين هورساگ او را به خاطر اين كار نفرين كرد. انكي در آستانه نابودي قرار مي گيرد، دنده‌هايش به دردي سخت دچار مي‌آيد، اما نين هورساگ به رحم مي‌آيد و الهه‌اي به نام نين تي را براي شفاي او مي آفريند.
نين تي يعني بانوي دنده، معني ديگري هم دارد و آن بانوي زندگي است. اين يك تجنيس سومري است. اما سفر پيدايش، معني نخست را بر مي‌گزيند، بنابراين آفرينش حوا را از دنده‌هاي آدم مطرح مي كند.
و در پايان: وقتي به كوه سهند نزديك مي شويد به شهر كوچكي به نام «اسكو» مي‌رسيد. پروفسور رول گفت: «اگر شما يك قبيله شكارچي جمع كننده بوديد (اشاره دارد به انسان هاي نخستين) و تمام منطقه را براي پيدا كردن جاي مناسب براي زندگي گشته بوديد، سرانجام همين جا ساكن نمي شديد؟ نعمات خداوندي در اينجا از حد بيرون است.»
سرانجام پس از گذر از همه اين سرزمين باشكوه، رول سؤالي را كه من در انتظارش بودم از من نپرسيد. اما اگر مي‌پرسيد پاسخ من اين بود: «آري باور دارم كه اينجا باغ عدن است و زماني كه به سرزمين خويش برگردم، با صداي بلند خواهم گفت: «آي مردم: من در باغ عدن بوده ام.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر