آقاي پاريزي ابتكار تازه‌اي در وبلاگ‌نويسي بوجود آورده‌اند كه اگر در درازمدت موفقيت‌اش را نشان دهد، مي‌تواند منشأ ايده‌هاي تازه‌تري در وبلاگ‌هاي MT كه خواهان توسعه‌ي كار وبلاگ‌شان هستند باشد. ايشان با اين روش امكان ارسال دنبالينك (نامي كه من براي اين نوع دنبالك پيشنهاد مي‌كنم) را براي تمام كساني كه در مورد مطالب «ستون لينك‌هاي وبلاگ» و موضوع‌هاي مورد اشاره‌ي آن، نظري دارند و مطلبي در وبلاگ خود نوشته‌اند يا مطلبي در همان موضوع در سايتي خوانده‌اند، فراهم كرده‌اند. در اين شيوه با ارسال دنبالينك، مطلب مورد نظر خود را به آن گروه موضوعي‌ي خاص و در نتيجه به ستون لينك‌هاي وبلاگ اضافه مي‌كنيد. به اين ترتيب ستون لينك‌ها تبديل به يك مجموعه‌ي گسترده از مطالبي با ديدگاه‌هاي متفاوت و متكثر درباره‌ي يك‌سري موضوعات خاص و مورد توجه عموم وبلاگ‌نويسان مي‌شود، كه توسط خودشان ايجاد شده.
درباره‌ي نحوه كار اين لينكستون (نامي كه آقاي پاريزي با گرته‌برداري از حرفه‌ي روزنامه‌نگاري و ستون‌هاي خاص روزنامه انتخاب كرده‌اند) در اينجا توضيح داده‌اند، و براي ارسال دنبالينك هم به راهنماي ديگري پيوند داده‌اند. اما از جمله اشكالاتي كه ممكن است ــ بدون در نظر گرفتن نيت فرد ارسال كننده‌ي دنبالينك ــ در عمل پيش بيايد، ناوارد بودن اغلب كساني‌ست كه اساسا طبق ايده‌ي اصلي‌ي آقاي پاريزي، قرار است «لينكستون» به آنها كمك كند تا از لذت خوانده شدن نوشته‌هايشان محروم نمانند. توضيح مي‌دهم:
وبلاگ‌نويسي داراي دو وجه متمايز است؛ يكي مربوط به فنون كامپيوتر و اينترنت مي‌شود، و ديگري مربوط به مطالب نوشته شده در وبلاگ. من در اين مدت وبلاگ‌نويسي به‌قدر توانائي‌ام به آنهائي كه جدا از سليقه و نظر من داراي مطالب پرباري بوده‌اند و قابليت جذب مخاطب را داشته‌اند، از لحاظ پيچيده‌گي‌هاي فني اينترنت و طراحي وبلاگ، كمك كرده‌ام و مي‌كنم، و در همين مدت متوجه شده‌ام؛ دقيقا كساني كه حرف تازه‌اي براي گفتن در وبلاگ‌شان دارند، بهره‌ي كافي از كاربري‌ي اينترنت و كامپيوتر نبرده‌اند، و از آنجائي كه «لينكستون» با هدف معرفي وبلاگ‌هاي مستعد و مهجور برپا شده، بايد گفت به اندازه‌ي كافي براي ايشان سهل‌الوصول نيست و بنابراين درصد قابل توجهي از كارائي اصلي «لينكستون» در درازمدت از دست خواهد رفت. شايد با گزاشتن فرم ارسال دنبالينك در يك صفحه‌ي جداگانه و با راهنماي فارسي و مختصر در همان صفحه (شبيه همان چيزي كه اينجا هست)، و گزاشتن لينك pop-up به اين صفحه‌ي «ارسال دنبالينك» در كنار هر گروه موضوعي، كار براي مبتديان ساده‌تر شود. همچنين اگر امكان تغيير زبان فارسي و انگليسي هم در صفحه‌ي «ارسال دنبالينك» رعايت شود، براي عده‌اي كه امكان فارسي‌نويسي ندارند موقعيت بهتري فراهم مي‌شود. در عين حال صفحه‌اي كه اكنون براي ارسال دنبالينك وجود دارد، براي اين دسته از كاربران بايد حتما به يونيكد ديده شود تا در «لينكستون» بطور خوانا ظاهر شود. حتي براي برخي كه به اين موضوع آگاهي دارند هم ممكن است اشتباهي پيش بيايد و خودتان مي‌دانيد چه نتيجه در «لينكستون» حاصل خواهد شد. بنابراين با درست كردن يك صفحه‌ي ويژه‌ي «ارسال دنبالينك» از تمام اين اشتباهات و معايب احتمالي در كاربري‌ي «لينكستون» پيش‌گيري مي‌شود. (ضعف آشكار ديگري كه هم‌اكنون در «لينكستون» ديده مي‌شود فقر موضوعي‌ي لينك‌ها است، كه بايد توسط نويسنده‌گان «لينكستون» پوشش داده شود)
ديدن برخي وبلاگ‌هاي MT، مثل همين وبلاگ «شادي شاعرانه»، حسرت كار كردن با سيستم ديناميك و كارآمد MT را بيشتر در دل‌ام شعله‌ور مي‌كند. بنابراين براي رهائي از اين هوس حسرت‌آور، ايده‌هائي كه در ذهن دارم و نمي‌دانم كه اصلا MT قابليت عملي كردن آنها را دارد يا نه، به ديگران پيشنهاد مي‌كنم، شايد توفيقي براي آنان حاصل شد:
اولين ايده‌ام درباره نحوه‌ي گروه‌بندي‌ي مطالب در وبلاگ است. تمام گروه‌هاي موضوعي كه در چنين وبلاگ‌هائي تاكنون ديده‌ام، بر اساس تاريخ پست شدن مطالب مرتب شده‌اند. درحالي‌كه اگر مي‌شد معيارهاي ديگري چون: تعداد كامنت‌ها، مطالب دنبالك‌دار و تعداد دنبالك‌ها، يا ميزان بازديدگننده‌گان، و در آخر و از همه مهم‌تر، «علاقه‌ي شخصي نويسنده‌ي وبلاگ، بدون هيچ دليل قابل ذكري» را براي مرتب كردن آرشيوهاي موضوعي بكار برد، بسيار خوب مي‌شد. اين ترتيب‌هاي مختلف مطالب، به‌خصوص براي «خبرنامه‌ي گويا» بسيار مفيد خواهد بود.
برخي نوشته‌هاي آرشيو تقريبا هميشه قابليت خوانده شدن را دارند، طوري كه وبلاگ‌نويس دوست دارد بعنوان بهترين نوشته‌ها و معرف مهم‌ترين دغدغه‌هاي دوران وبلاگ‌نويسي‌اش، هميشه در دسترس بازديدكننده‌گان در صفحه اصلي قرار بگيرند. اين نوشته‌ها مي‌توانند با معيار علاقه‌ي شخصي نگارنده‌ي وبلاگ ــ در يك گروه آرشيو خاص ــ مرتب شوند، نه با معيار تاريخ پست شدن آنها. مي‌توان ستوني از صفحه را با عنوان «موضوعات پراكنده» يا چيزي در مايه‌هاي «مطالب دوست‌داشتني» يا «برگزيده‌ي مطالب» و بدون در نظر گرفتن موضوع‌هاي متفاوتي كه ممكن است اين مطالب داشته باشند و فارغ از تاريخ نوشته شدن‌شان، بصورت خلاصه‌ي مطلب و لينك «ادامه مطلب» اختصاص داد، تا به اين ترتيب خواننده‌ها بتوانند در كمترين زمان ممكن به درصد بالائي از احساس تفاهم و درك دغدغه‌هاي فكري‌ي نويسنده‌ي وبلاگ پي ببرند. از اين گذشته، اين امكان را براي خود نويسنده فراهم مي‌كند تا كارنامه‌ي وبلاگ‌اش را هميشه پيش رو داشته باشد، و موضوعاتي كه در گذشته فكر و ذهن يا قلب و روح او را به خود مشغول كرده‌اند را بازنگري و توسعه دهد. برخي اوقات نياز به بازگشت و نگاه تازه به گذشته شديداً براي وبلاگ‌نويساني كه درباره‌ي موضوعات مختلفي قلم مي‌زنند احساس مي‌شود. اساسا ذات پراكنده و روزانه نويسي‌ي وبلاگ اين نياز را شدت مي‌بخشد، به‌خصوص وقتي بحث‌هاي پيچيده و زمان‌گيري در وبلاگ مطرح مي‌شوند و شايسته‌گي‌ي ادامه يافتن بحث را دارند. به اين ترتيب با آگاهي كامل از ديدگاه‌ها و سلائق شخصي‌ي گذشته‌ي خود مي‌توان در آنها تجديدنظر كرد، چون ما نياز مداوم و مبرمي به توسعه و به‌روز كردن ديدگاه‌هاي گذشته‌ي خود داريم، و اين بدون در معرض نقد و نظر مداوم قرار دادن ديدگاه‌هايمان حاصل نخواهد شد. بنابراين اگر در انتهاي هر يك از مطالب ستون «موضوعات پراكنده» لينك‌هاي pop-up براي كامنت يا دنبالك هم گزاشته شود، امكان ادامه‌ي بحث درباره‌ي هر كدام از آن مطالب كاملا باز خواهد ماند. (كلا اين ايده بسته‌گي به منش فكري و رفتاري‌ي وبلاگ‌نويس دارد، و اين را هم گوش‌زد كنم كه گرچه درست كردن چنين ستوني در وبلاگ‌هاي پرشين‌بلاگ و بلاگ‌اسپات هم ممكن است، اما بصورت دستي نه حالت خودكار، به طوري كه بتوان با ارزش‌گزاري روي برخي مطالب، آنرا براي قرار گرفتن در فهرست اين ستون آماده كرد)
پيشنهاد ديگرم براي كساني‌ست كه «فتوبلاگ» دارند. كمترين خواسته‌ي بازديدكننده‌گان براي اينكه رقبت سر زدن به فتوبلاگ را بيابند، اين است كه حداقل چند تا از عكس‌هاي منتخب فتوبلاگ در صفحه‌ي اصلي وبلاگ قابل مشاهده باشند. لازم نيست تمام اين تصاوير منتخب در هنگام لود شدن وبلاگ دانلود شوند، تنها كافي‌ست با گزاشتن يك اسكريپت نسبتاً ساده امكان دسترسي به منتخبي از عكس‌ها و با موضوعات مختلف را بدون دوباره لود شدن كل صفحه‌ي اصلي‌ي وبلاگ فراهم كنيد. اين شيوه مي‌تواند گسترش يابد و شامل صفحه‌ي فتوبلاگ هم بشود تا لازم نباشد حجم زياد آن همه عكس را يك‌باره دانلود كرد.
اميدوارم در آينده شاهد عملي شدن و فراگيري‌ي ايده‌هائي از اين دست در ميان جماعت فرهيخته‌ي MTدار باشم.