البته که خشونت پذیرفته نیست اما گاهی بدون خشونت نمی توان حاکم جبار را برانداخت، اما همیشه این عزم باید معطوف به استقرار دموکراسی و آزادی و حاکمیت مردم باشد. به عبارتی خشونت‌گری تنها تحت حکومت‌های جباری موجه است که اصلاحات بدون خشونت را غیر ممکن ساخته باشند و یگانه هدف آن باید ایجاد شرایطی باشد که اصلاحات مسالمت‌آمیز در آن ممکن شود. خشونت‌گرایی مطلق احتمال اصلاحات عاقلانه را منتفی می‌کند.
استفاده طولانی از خشونت عاقبت به نابودی آزادی می‌انجامد. تنها جایی که شهروندان باید با خشونت ایستادگی کنند در مقابله با حمله داخلی و خارجی است. ادامۀ کار دموکراسی وابسته به فهم این موضوع است که حکومتی که از قدرت و اختیارات خود سوء استفاده می‌کند و جبر و زور را اساس کار خود قرار می‌دهد، قانونیت و مشروعیت خود را از دست می‌دهد. شهروندانِ چنین نظامی حق دارند چنین حکومتی را جنایت تلقی کنند، و اعضای آن را مشتی جنایتکار خطرناک بدانند.
کارل ریموند پوپر - فیلسوف لیبرال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر